|
Marilar
Aleixandre
(María Pilar Jiménez Aleixandre - Madrid, 1947)
Teño
saudades de todas as cidades e vilas nas que vivín:
Ceuta (o limoeiro de lúa que tiñamos no patio);
Doña Mencía (ir comer figos ao romper a alba
con meu pai); Madrid (o cineclube de Areneros, onde vin por
vez primeira "Freaks"); Vigo (as mimosas en flor
en decembro); Santiago de Compostela se algún día
marchase, e ata outras cidades nas que nunca ou só
brevemente vivín: Donostia, Perugia, Boston. Debido
a Ramón Facal teño unha relación especial
con Toba, Cee e coa Costa da Morte onde están situados
algúns dos meus libros como A formiga coxa e
Lobos nas illas, e pertenzo ao Batallón Literario
da Costa da Morte e ao consello editorial de Letras de Cal.
Tiven a sorte de recibir unha esmerada educación rockeira
asistindo a "Caravana" de Ángel Álvarez
a finais dos 60; entre semana estudiaba Bioloxía e
cheguei a ter unha relación bastante intensa cos escaravellos.
Nos 70 comecei a ensinar Ciencias, e puiden mercar unha moto.
Agora ensino Didáctica das Ciencias e Educación
Ambiental na Universidade de Santiago de Compostela.
Hai quen pensa que os escritores levamos unha vida aventureira,
pero eu non viaxei en trineo polo Ártico, aínda
que confío en facelo algún día. Mentres
tanto escribo poemas, contos e novelas.
Aprendín a escribir -ademais de lendo- redactando panfletos
e artigos para revistas de partidos clandestinos (todos, cando
eu estudiaba). O primeiro relato que escribín, un conto
sobre vampiros, foi o xérmolo de "Agardando polos
morcegos", pero tardei bastante en publicar A formiga
coxa. Despois viñeron, A expedición do
Pacífico (Premio da Crítica de Galicia 1995)
alternando con narrativa para adultos, como Lobos nas illas
(Xerais 1996, en castelán Lumen 2001) ou A Compañía
Clandestina de Contrapublicidade (Premio Álvaro
Cunqueiro1998). A Banda sen futuro recibiu o premio
Lazarillo de novela xuvenil en 1999 e o premio Lecturas, votado
por rapaces e rapazas das bibliotecas galegas, en maio de
2001. A miña novela Teoría do Caos, un
texto sobre as traizóns, recibiu o premio Xerais en
2001. Son unha viaxeira impenitente, e convén lembrar
o proverbio árabe, non hai que confiar nos viaxeiros
pois contan moitas mentiras. (se
desexas datos sobre a súa actividade profesional, podes
encontralos na páxina web da Universidade de Santiago
de Compostela, ) |
|